42!

In de Nederlandse Runner's World ranglijst van beste seizoenstijden op de marathon in 2007 sta ik op de 42e plaats! 42e over 42 kilometer, had ik het mooier kunnen wensen? OK, toegegeven, ik zou 'm ruilen voor plek 1, of een startbewijs voor de Olympische Spelen, maar hardlopen is geen kwartetten. Op zoek naar de online versie van deze ranglijst (nog niet gevonden) stuitte ik op de aankondiging van de film 'Spirit of the Marathon'. De trailer belooft een verdere mythificatie van deze mooiste discipline. Nu nog alleen in de VS te zien, maar ik kan niet wachten tot hij in Nederland in première gaat. Niet alleen de Griekse oorsprongslegende maakt dat de marathon magisch is, maar vooral de afstand, die garant staat voor een onontkoombaar lijden, maar binnen de mogelijkheden ligt van elk gezond persoon. Respect en toewijding zijn noodzaak, overmoed wordt genadeloos afgestraft. Ik denk dat daarom, meer dan welk sportevenement ook, de marathon levens op zijn kop heeft gezet, levens heeft gered, levens heeft beëindigd en lijven geruïneerd ook, maar vaker een uitweg heeft geboden uit een miserabele toestand. Dat op dit podium juist de Afrikanen uit economisch onderontwikkelde landen excelleren en de blanke houten Klazen geen schijn van kans laten draagt er ook nog eens aan bij. Misschien zien sommigen in dit laatste als een nieuwe vorm van zwoegen en zweten voor het grootkapitaal, de arbeidsvoorwaarden zijn in elk geval beter geregeld en de eer komt de loper toe. Ik krijg moraal, ik wil trainen...maar helaas, mijn achillespees is nog steeds niet opgewassen tegen mijn blanke passen.