Curlingteam

'Waarom praat ze toch zo hard in haar telefoon? En ook nog 's in het Fries!'. Ik raakte een beetje geirriteerd en las de zin in mijn boek nog maar eens een keer. Tevergeefs. Het ging over 'Canadese coaches', 'training', een sportster aan het woord, dus ik was afgeleid. Toen ik door het raam het perron van Schiphol herkende sloeg ik m'n boek dicht op dezelfde bladzijde als waar ik het in Den Haag had open gedaan, pakte m'n tas en begaf me - niet vallen - naar het balkon van het treinstel. Onderaan de trap wachtte een jongedame, geheel in het oranje gehuld, sportschoenen, samen met haar knaloranje rolkoffer tot de trein tot stilstand zou komen. 'Nederland' in zwarte letters op haar rug. Dat moest ze zijn, de Friese sportster. Waar ging ze heen, wat ging ze doen? 'Curling', zei ze. Ze zat in het Nederlands damescurlingteam. Mijn blik ging spontaan naar de koffer. Het zal toch niet, zo'n zware steen? We hebben een curlingteam! Ik wist het niet. En nog goed ook, vorige maand gepromoveerd naar de A-poule in Bern en nu op weg naar de Glynhill Ladies International, van 18-20 januari in Glasgow. Naar Peking ging ze niet, want curling is een wintersport (natuurlijk, domme vraag van mij), maar Vancouver zou toch wel heel mooi zijn. Dan moesten ze zich nog wel plaatsen. Het gaat ze lukken, Shari, Esther, Margrietha en deze Idske van 'team Leibbrandt', en ik zal ze in 2010 naar een plak schreeuwen. Volg ze op: http://www.teamleibbrandt.nl