Twee voor twaalf...

Het ligt genuanceerd, het is complex en er moet geïntegreerd naar gekeken worden. Een kind kan de was niet doen; vele kinderen moeten samen de was doen (maar wij zijn geen kinderen). Er is visie nodig en er moeten radicale keuzes worden gemaakt. Anders raken we achterop. Bij China. Het gaat niet goed, we verliezen de slag. Deze regering doet er te weinig aan. Ze past slechts op de winkel, maar pakt de grote problemen waar dit land, deze wereld voor staat niet aan. We schuiven de rekening door naar volgende generaties. Het 'window of opportunity' sluit zich snel. De gevolgen zullen iedereen raken, de hardwerkende Amerikaan, de hardwerkende Nederlander, ook de zachtwerkenden ontspringen de dans niet, maar dat is dan hun eigen schuld. Met de zachtwerkenden zijn wij niet solidair. Wel met de zwakkeren. Ook zij worden geraakt. En de jeugd van tegenwoordig? Zij deugt niet, is lui en onverschillig. Zij is onze toekomst. De jeugd moet ook hard werken, geïntegreerd, voor onze bestwil. Het is twee voor twaalf.