Clingendaelcross

Lekker rennen door het bos, dat is wat crossen is. Dacht ik, althans. Gister de raceschoentjes eindelijk weer eens van stal gehaald om in het Clingendaelse bos te heersen in de Clingendaelcross, georganiseerd door The Hague Road Runners (waarom ze zich een angelsaksische naam aanmeten, geen idee. Misschien is het vanwegen de dubbelzinnige interprateerbaarheid van het Nederlandse Haagse Weglopers). Mooi weer, en het parcours ging door bekend terrein, want ik maak in trainingen geregeld gebruik van dezelfde omgeving. Drie rondes van 2,4 km, totaal 7,2. Meteen vol erin geknald. Draaien, keren, omlaag, boomstronk...ik had geen idee waar ik was, gewoon de linten volgen. Na twee rondes probeerde ik wat mondvocht kwijt te raken om de laatste ronde volledig vrij te kunnen ademen, maar dat mislukte gedeeltelijk. Vast geen fraai gezicht, maar er stonden niet zo veel mensen langs de kant om indruk op te maken. Het was een solistische strijd van 25 minuten en 33 seconden: 4e. Lekker gerend, vonden ook mijn bronchiën, maar geen hert of vos gezien. Merijn deed ook mee, niet helemaal voluit na een monstertraining de dag ervoor, wel gewoon weer in de vrouwentop.