Verdonk vs Rutte

Natuurlijk, natuurlijk, het moet ‘over de inhoud’ gaan, maar zolang die er nog niet is haal ik het vertrouwen toch uit wat ik wel weet. Dan heb ik toch m’n twijfels bij Rita Verdonk. Voor het lijsttrekkerschap gaan, is dat nu wel verstandig, meisje? Word je er niet ingeluisd? Haar omgeving heeft ‘ongelooflijk veel vertrouwen’ in haar uitgesproken, zegt ze, maar dan kan ik er toch niets aan doen dat ik direct de goede bedoelingen van haar omgeving in twijfel trek: hebben zij wel het beste met haar voor? Ik kan er niet omheen, ze maakt toch een beetje een zielige indruk. Als ze met haar mannelijke stem staccato van het kansel schreeuwt dat ze “niet links, noch rechts, doch rechtdoorzee” is, dan hoor ik de zee galmen in de leegte (en vraag me af waar het adjectief souverein bij zee is gebleven). De glimlach waarmee ze afsluit verraadt een zekere trots en gebrek aan acteertalent. De trots breng ik in eerder in verband met haar strijdlust zelf dan met hetgeen waarvoor ze strijdt. Misschien moet ik eraan toevoegen dat ik het lovenswaardig vindt dat zij de moed heeft ondanks felle, laaghartige kritiek haar lijn vast te houden, los van of ik het met die lijn eens ben. Een goed politicus moet het volk durven uitleggen waarom dat het bij het verkeerde eind heeft. Of Verdonk het laatste ook doet, weet ik niet, want zij is vooralsnog een populaire politica, wat erop duidt dat haar lijn die van de meerderheid van het volk is. Het is een dunne basis waarop ik oordeel, maar veel meer heb ik niet. Moge Rita Verdonk de kans grijpen die ze de komende maanden heeft, om zich bij mij op de kaart te zetten. Ik betwijfel echter of ze dat wel wil, want wellicht verliest ze dan tegelijk het imago waaraan ze haar populariteit te danken heeft.