Eropuit

Eergister een bezoek gebracht aan InHolland hogeschool in Delft. ADSE was gevraagd een workshop te verzorgen op de bedrijvendag van de instelling. De opkomst was niet bepaald bemoedigend, maar desondanks waren de reacties positief. Na afloop nog wat nagepraat met de onderwijsmanager van luchtvaarttechniek. Hij vertelde dat slechts een klein deel van de afgestudeerden te porren was om in het buitenland te gaan werken. Onbegrijpelijk! Hoe komt dat toch? Voor het serieuzere luchtvaartwerk moet je toch in het buitenland zijn. En wat te denken van de bijkomende aspecten als leven in een andere cultuur, een nieuwe taal, de extra jeu van werken over de grens. Maar verandering van spijs doet niet meer eten, blijkbaar. Vanwaar dat gebrek aan nieuwsgierigheid, drang naar avontuur? Geldt dit voor grote groepen? Wat concurreert er met de aantrekkingskracht van het onbekende? Dit lijkt me op gespannen voet te staan met de Nederlandse overlevingsstrategie (innovatie, kenniseconomie).