ADSE, het bedrijf waar ik werk, is verhuisd. Dat is in dit Hemelvaartsweekend gebeurd. ’t Is een keu-rig pandje waar ik vanmorgen ben binnengestapt; de laatste hand wordt er nog aan gelegd. Ikzelf heb er verdomd weinig mee te maken gehad, met de verhuizing, maar een kleine groep medewerkers heeft zich het schompes gewerkt om alles op tijd over te krijgen. Of je nu je woning of een bedrijf verhuist, er komt altijd een hoop materiaal boven waarvan je het bestaan niet kon bevroeden. Voeg dat samen met het feit dat de vloerbedekking nog half gelegd moest worden terwijl de inhoud van de kasten in hun kartonnen dozen toch echt niet buiten in de stromende regen konden blijven staan en je kan je voorstellen hoe gezellig het geweest moet zijn.
De medewerkers druppelen nu langzaam binnen, een beetje onwennig nog, maar het meubilair is vertrouwd. Waar staast mijn ladenblok? Het koffieapparaat is snel gevonden. Met een vers bakkie in de hand schuifelen groepjes tussen de klusjesmannen door om het pand te bekijken. Het uitzicht is erop vooruitgegaan. Vanaf de eerste etage hebben we vrij zicht op een zonnige dijk waarop de lammetjes huppelen en waarboven de vliegtuigen hun daalvlucht naar Schiphol maken; dat belooft dus een sprong in creativiteit.
Zelf mag ik er nog twee weken naar kijken – al zit ik er nu met mijn rug naar toe - want daarna wissel ik van werkgever.
No comments:
Post a Comment