Basketballtennis

De muziek stopt abrupt. Op slag is het stil in het stadion. Alleen nog stadsgeluiden op de achtergrond. Ze gooit de gele bal omhoog, volgt zijn boog in het surreële licht van schijnwerpers en vallende avond. Haar lichaam spant als een boog. Iemand roept: "I love you, Venus!" De bal komt omlaag, de opgebouwde energie komt in een klap vrij. Genadeloos ramt haar racket de bal uit de zinderende lucht. Zo hard! Aan de andere kant van het net staat Martina Hingis. Martina slaat half zo hard, maar gracieuzer en gevarieerd. Ze blijft lachen, ondanks het geweld van de oudste zus Williams. De return is te goed geplaatst voor Venus, 0-1 New York. "Make some Nooooiiiise!" galmt het tussen de kantoorgebouwen.

De World Team Tennis (WTT) kampioenschappen is een verbasketballiseerde vorm van tennis, met commercials, publieksprijsjes, mascottes, cheerleaders en een schreeuwende "yoyoyo"-moderateur. Gelegenheidsteams van (ex-)toptennissers met namen als Washington Kastles en New York Buzz spelen in tijdelijke stadions tussen de wolkenkrabbers. 15-30-40 is hier gewoon 1-2-3. Wie het eerst bij 4 is wint de game, niks geen twee punten verschil. De All England Lawn Tennis and Croquet Club zou met hangende mondhoeken de neus ophalen - "O, good Lord!" - maar het tennis is (voor mij als leek) indrukwekkend. Baseline rally's, dropshots, lobs, gekreun: alles komt voorbij. Na 5 sets - 1 set per discipline - sturen de Kastles Hingis c.s. met lege handen terug naar New York. Het publiek verdwijnt in de zwoele nacht terwijl de speaker nog buldert: "Refuuuuse to Loooose!"

Women singles match: Venus Williams vs. Martina Hingis, Washington D.C., July 7, 2010.

Photos: Merijn Bronsgeest.