Generaliseren

Hedenmorgen, station Schiphol. Vrouw stapt trein in, handen vol met kind en koffer. Conducteur fluit, maar kinderwagen nog op perron. “Is een kinderwagen niet ook handig?” Vrouw geïrriteerd: “Ik heb maar één paar handen en niemand helpt mij!.” Trein vertrekt, met kinderwagen en wrokkende vrouw. (Kind in opperbest humeur.) Vrouw belt moeder en doet nogmaals luidkeels beklag over Nederland, goed hoorbaar vijf banken verderop. Vrouw zelf woont in buitenland. “Nederlanders zijn niet behulpzaam, ze zijn ‘beschoft’.” Toon verraadt diepe overtuiging en gebrek aan hoop op verbetering. Ze heeft Nederland al opgegeven. Ik voel verwontwaardiging opkomen. Weet ze wel wat ze doet? Nu maakt ze het hele treinstel uit voor onbeschoft en onbehulpzaam, terwijl de meesten niet eens in de buurt waren toen ze instapte. Schaamde ik me aanvankelijk dat ik haar niet had opgemerkt bij het instappen, nu zoekt ze het zelf maar uit. Ze moet tot Almelo, ik slechts tot Amsterdam Zuid, dus die ethische test ontloop ik. Maar is dit nou hoe het voelt om over een kam geschoren te worden? En dan is dit nog betrekkelijk onschuldig.