"No sports"

Sinds ik terug ben van de reis naar Antarctica heb ik nog niet een keer hardgelopen. Sterker nog, sinds de jaarwisseling heb ik nauwelijks meer m'n loopschoenen aangehad. En gek genoeg voel ik ook niet zo de behoefte. Ik zie eigenlijk niet zo waarom ik zou gaan hardlopen. Als ik eraan denk zie ik me al stampen, 's avonds laat met hongerige maag, of 's morgens met de slaap nog in mijn hoofd en in mijn gewrichten. En wat heb ik eraan? Ik heb op dit moment geen sportief doel. Ik ben gezond, hoef niet af te vallen. En ik weet ook niet hoe het is om niets te doen, want ik heb altijd gesport. Hoe zou het me langere tijd zonder vergaan? Het verbaast me ook dat ik zo'n negatief gevoel krijg bij de gedachte aan hardlopen. Ik heb er altijd plezier aan beleefd. Het gaf me een lekker gevoel. En dat weet ik. Waarom komt dat niet terug bij de gedachte aan een rondje door het bos?