Lancegate

De affaire Armstrong - “Lancegate” - is vooral een verhaal van morele armoede, dat past in het rijtje bankencrisis en bouwfraude. Het lijkt me geen probleem dat zich tot de wielersport beperkt. Het is een verhaal van machtsmisbruik, van private kortetermijnbelangen die het winnen van de gedeelde langetermijnbelangen van de sport en de jeugd, van meelopen en vastlopen, waarin de echte helden de 'losers' waren, uitzonderingen die hun baan en droom riskeerden. Het is te danken aan degenen die geen belang hadden bij het verzwijgen van de dopingcultuur, zoals de vaak van het voeren van een hetze beschuldigde Franse politie en justitie (met ongetwijfeld hun eigen onvolmaaktheden), dat de ommekeer in het wielrennen nu in gang is - niet aan de sporters, de bonden, of het journaille. Om zich te weren tegen de rot in elk systeem is onafhankelijk, kritisch denken, moed, mondigheid en het koesteren van alternatieven gevraagd, en een samenleving die dat stimuleert.