Al Gore, Nova en klimaatverandering

Vanavond heb ik me zitten verbijten bij de uitzending van Nova Politiek. Daarin stond het klimaatprobleem centraal en waren PvdA-kamerlid Diederik Samson, staatssecretaris van milieu Pieter van Geel en wetenschapsjournalist Simon Rozendaal uitgenodigd om erover te praten n.a.v. de premiere van de film van Al Gore ("Een Ongemakkelijke Waarheid"). (De uitzending is na te zien op http://www.novatv.nl/.) Het was het gesprek van de gemiste kansen. Klimaatcynicus Van Rozendaal had geen enkel geldig argument om zijn otkenning van menselijk klimaatverandering te onderbouwen; hij ontpopte zich als gelovig in zijn ongeloof. Helaas lieten Samson en Van Geel de kans liggen zijn verhaal onderuit te halen. Van Geel liet daarnaast nog de kans missen de urgentie en ernst van het probleem, waarmee hij het belang van zijn beleidsterrein had kunnen sterken in aanloop naar de volgende kabinetsperiode. Ik snap dat hij zijn huidig beleid moet verdedigen, maar zonder daarop af te dingen had hij de kans kunnen grijpen. Samson kwam verder. Hij stelde dat, of je gelooft in klimaatverandering of niet, er meer redenen zijn waarom we haast moeten maken met een duurzame energievoorziening, dat is wat nodig is. Hier had hij een stap verder kunnen gaan en de directe betekenis van een duurzame energievoorziening voor leefbaarheid in Nederland kunnen noemen. Terecht wees hij er wel op dat het klimaatprobleem juist ook vele kansen biedt voor Nederlandse bedrijven, dat we gebruik moeten maken van onze comparatieve voordelen, waarmee we onszelf en anderen kunnen helpen. Iets wat vaak vergeten wordt. De discussie bleef hoofdzakelijk beperkt tot Nederland. Slechts Samson wees even op de gevolgen voor andere delen in de wereld, die met dezelfde zeespiegelstijging te maken krijgen, maar lang niet zoveel middelen hebben als wij om zich er tegen te beschermen. In een fragment van een jaar geleden hekelde Pieter Winsemius het meelopende karakter van de Nederlandse politiek t.a.v. Europa. "Als je vindt dat anderen niet genoeg doen, moet je ze proberen mee te laten doen i.p.v. je aan te passen." En dat is een boodschap die ook de spelers in het Nederlandse energieveld zich aan kunnen trekken, want daar heerst eenzelfde instelling. "Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country." (JFKennedy). En voor country, kan je ook Europa invullen, of de wereld. De film van Al Gore heb ik in augustus in de VS gezien. Ik wil iedereen aanraden hierheen te gaan, want je krijgt een coherent beeld van de huidige inzichten in klimaatverandering. Ook al is het nogal Amerikaans gepresenteerd, dat is echter geen reden de boodschap af te doen als doemscenario. Je zou het zo kunnen zien: het zijn de voetstappen van de deurwaarder op het tuinpad die namens kredietverstrekker moeder natuur het verstrekte krediet komt opeisen. En niemand weet hoe hoog de rente is.