Merijn goes USA

Om half acht vanmorgen begaven Merijn en ik ons in gezelschap van een koffer van 23+ kg, een doos van 2 x 1 m die opgevouwen ook niet veel kleiner was, nog 4 stuks kleine tasjes en een fiets naar het station, om de trein naar Schiphol te nemen. Vanmorgen is Merijn vertrokken naar Hillsboro, Oregon, voor drie maanden onderzoek bij FEI Company (zie foto). Zij zal nu zweven boven de Great Lakes; ik zit in Den Haag. Ik vind het erg leuk dat ze drie maanden nieuwe ervaring tegemoet gaat. Ben er zelfs een beetje jaloers op, dat zij nu haar (of is het mijn?) nieuwsgierigheid weer wat kan bevredigen, al zal ze waarschijnlijk gewoon hard moeten werken, wat voor haar niets nieuws is. Ik had graag meegegaan. Er is weinig mooier dan nieuwe omgevingen leren kennen, ongebonden. Maar vrij rondneuzen, daar heeft niemand wat aan, en daardoor uiteindelijk de reiziger zelf ook niet. De truc is om dat duurzaam te doen, zorgen dat je het lang vol kan houden, om de kosten van je exploraties beloond weten te krijgen, omdat de gemeenschap hetgeen je doet in haar belang acht. Noem het een win-win-situatie. Ik houd m'n sensoren al enige tijd scherp op dergelijke kansen. En weet je? Ik denk dat ik er een gevonden heb; de reis kan binnen afzienbare tijd beginnen. Die zal niet in de eerste plaats geografisch van aard zijn, maar zeker zeer interessante, ontontgonnen kanten van de wereld aandoen. Toen Merijn's silhouette achter het matglas van de douanepoortjes op de luchthaven verdwenen was, duurde het niet lang voor me een ietwat leeg gevoel bekroop. Het is een schitterende zomerdag (buiten spelen kinderen met de stralen van de fontein op het Spuiplein), maar die wordt verstoord door een onrustige behoefte de eenzaamheid buiten de deur te houden. Een chaos van ideeen bevolkt mijn hoofd. Ik moet dit klusje doen, dat opruimen, die bellen, gitaar afstoffen, dat lezen, rondje fietsen, en allemaal nu, nu, nu! Twee seconden later moet ik helemaal niks, want wie maalt erom? Ik geloof dat ik eerst 's goed en lang moet slapen, dan ziet het er allicht een stuk vrolijker uit... ...Als ik straks slaap, wordt zij in Portland van het vliegveld gehaald door een onbekende oude wetenschapper, die haar meeneemt naar zijn huis...slaap ik dan wel?